مسعود بهنود روزنامه‌نگار پی آمدهای بیانیه لوزان همچنان مهم ترین موضوع مقالات روزنامه های تهران است که در عین حال با سفر اردوغان به ایران نیز با اهمیت برخورد کرده اند. بررسی اثرات احتمالی رفع تحریم ها در اقتصاد ایران و نگاهی به مشکلات اجتماعی کشور از دیگر مطالب این روزنامه هاست. شادمانی برای چه؟ محمد ایمانی در یادداشت روز کیهان به ماجرای شادمانی دولت و هوادارانش از پایان اجلاس لوزان پرداخته: روشن است که اگر توافقی متضمن حفظ حق پیشرفت ملت ایران در کنار رفع تحریم‌های ظالمانه- به موازات شفاف‌سازی متقابل- باشد مایه شادمانی قاطبه مردم ماست. اما آیا یک «چرک‌نویس» - به تعبیر دکتر ظریف- با هر محتوایی آن قدر مایه در خود دارد که موجب «جشن ملی» شود؟ به نوشته این مقاله روز بازگشت دکتر ظریف یک جمعیت چند ده نفره، شعارهای قالبی و سفارشی جریان آلوده به فتنه و آشوب ۸۸ را تکرار کردند. فعلاً بر آن نیستیم که بگوییم چند تجمع چند ده نفره، خودجوش یا سازمان یافته و یا خودجوش سازمان یافته بود؛ همچنان که نمی‌پرسیم ماشین‌های چند صد میلیونی آدم‌های خوشحال برخی از این عکس‌ها چه نسبتی با قاطبه مردم و چه تناسبی با لغو یا ابقای تحریم‌ها دارد! اصلاً فرض را بر این می‌گیریم که از طبقه متوسط و پایین شهری هم در آن تجمع‌های چند ده - یا به فرض- چند صد نفره حضور داشتند و حقیقتاً خیال کردند اتفاق مهمی مثلاً درباره لغو تحریم‌ها و... پیش آمده و شادی کردند. فعلاً چشممان را هم به آن یکی دو نفری که یورو و دلار را با افتخار سر دست گرفتند - و تغییر نام میدان «استقلال» پایتخت اوکراین به «یورو» از سوی غربگراها را تداعی کردند- یا آن خانمی که روسری خود را به باد خودروی لوکس خود و همراهانش سپرد، می‌بندیم. به نوشته کیهان: همه ما پیروزی تیم ملی فوتبال بر استرالیا و صعود به جام جهانی و همچنین صعود اخیر به جام جهانی را به خاطر داریم. جمعیتی که در این دو اتفاق برای ابراز شادی و هیجان به خیابان‌ها آمدند را تداعی کنید. آیا حتی یک هزارم جمعیت شادمان از پیروزی تیم ملی بر تیم استرالیا، برای بیانیه لوزان ابراز ذوق و هیجان کردند؟ کشور در آرامش ساخته می شود امان‌الله قرایی مقدم در مقاله ای در قانون با تاکید بر این که پیشرفت و موفقیت در جامعه در گروی آرامش است نوشته: وقتی خبر امضای تفاهمنامه هسته‌ای منتشر شد، موجی از شادی و آرامش کشور را فراگرفت. وقتی بین کشورها جنگی صورت می گیرد، جوامع آن کشورها دچار بحران می شوند. وقتی کشورهای درگیر جنگ نتوانند به راحتی با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنند، جوامع شان ساخته نمی شود؛ این یک اصل جامعه‌شناسی است. به نوشته این جامعه شناس: داشتن روابط خوب با تمام دنیا بزرگ‌ترین سرمایه اجتماعی کشور است. در جامعه‌ای که بین اعضایش همدلی و همزبانی وجود داشته باشد، اقتصادش شکوفا می شود، کارایی کارمند، کارگر، پزشک و همه افرادش بالا می رود و کل جامعه به آرامش می رسد. ازدواج افزایش پیدا می کند، طلاق پایین میآید و در کل آسیب‌های اجتماعی کمتر می شود. وقتی جامعه آرامش دارد، همدل و همزبان است، اگر دردی در سر یک نفر به وجود بیاید همه به کمکش می روند. وقتی جامعه آرام است و ما برخوردی با کشورهای دیگر نبود، همه مشکلات به مرور حل می شود. در ادامه مقاله قانون آمده: وقتی مشکلات به درون جامعه میآید مردم میگ ویند وقتی دولتمردان این طور به جان هم میافتند پس ما چطور باهم سازگار باشیم. پس تشنج ایجاد میشود. برای همین می گوییم وقتی در کشور آرامش است و کشورمان بتواند رابطه سالمی با دیگر کشورها داشته باشد، می توانیم بر خود ببالیم و پیشرفت کنیم. آقای ظریف بازم که می‌خندی!؟ پیمان مقدم در ستون طنز روزنامه ایران از زبان دلواپسان نوشته: «وا توافقاااا... وا لوزاناااا... از وقتی بیانیه صادره شده یک آب خوش از گلوی ملت پایین نرفته... بعد ظریف هی به روی ما لبخند میزند و فرافکنی میکند. فقط مانده که افسار پاره را دور گردن‌مان بیندازید و خفه‌مان کنید!» پرسیدیم خب چی شده اتفاق تازه‌ای افتاده؟ عموجان دلواپس ما فریاد زدند که: «دیگر چه می‌خواستید بشود؟ این چه وضعی است؟ بیانیه صادر کردیم که میوه هم گران شود؟ این بود بازی برد- برد؟ این بود آخرش؟» نه بابا این آخرش نیست عموجان. تازه اولش است. آن موقعی که اسب‌مان را با تحریم‌های بین‌المللی زین و برگ می‌کردیم، فکر زمستان‌مان نبودیم. هی قطعنامه‌دان شان را آماج حملات قرار دادیم اما خودمان بیشتر زیر بار تورم رفتیم. به قول رئیس دولت قبل خب تحریمیم دیگه؛ تحریم! عموجان سقلمه‌ای به پهلوی‌مان نواخته و فرمودند: «خب مگر بیانیه صادر نکردید. مگر پیاده روی نکردید. مگر دل و قلوه ندادید. دیگر چه مرگتان است؟ چرا خبر رسیده که خودرو هم قرار است گران شود؟ این بیانیه لوزان، لوزالمعده کسی را چاره میکند یا نه؟ اسب‌مان را معاوضه کردید که چی بگیرید؟» سفر اردوغان به تهران سفر رجب طیب اردوغان رییس جمهور ترکیه مهم ترین خبر سیاسی امروز روزنامه های تهران است که در عین گلایه درباره آخرین اظهار نظرهای این مقام درباره ایران و سیاست هایش از نزدیکی روابط تهران و انکارا استقبال کرده و درباره اهمیت آن نوشته اند. اسدالله اطهری در مقاله ای در اعتماد نوشته به نظر می رسد دو کشور عزم‌شان را جزم کرده‌اند تا علاوه بر گسترش روابط دوجانبه، روابط منطقه‌ای و بین‌المللی شان را هم گسترش بدهند. در حوزه روابط دوجانبه، دو کشور می کوشند تا سطح روابط تجاریشان را به ٣٠ میلیارد دلار در سال برسانند. در همین راستا، تفاهمنامه همکاری های تجاری میان تهران و آنکارا امضا شده، دو کشور قرارداد روابط تجاری ترجیحی را امضا کرده‌اند. نویسنده مقاله در عین حال یادآور شده: با رشد گرایشات ایدئولوژیکی در ترکیه مبتنی بر گسترش اندیشه نوعثمانی، دولت این کشور به این مساله می اندیشد که با بهار عربی میتواند حوزه نفوذ خویش را گسترش ببخشد ولی در مقام عمل شاهد مسائل دیگری بوده‌ایم. اما واقعیت این است که هر دو کشور برای توسعه و بهبود جایگاه منطقه‌ای و بین‌المللی خویش راهی جز همکاری ندارند. هادی محمدی در روزنامه جوان نوشت: جوهره سیاست‌های دولت اسلام‌گرای اخوانی در ترکیه را لائیسم تشکیل می دهد و با منطق عمل‌گرایی مطلق رویکردهای خود را با محیط داخلی و خارجی ترکیه تنظیم می کند. نام تزئین‌شده دولت اسلام‌گرایی است ولی آنچه بر سیاست‌های رسمی و غیررسمی این دولت حاکم است ارزش‌های اعتقادی یا انسانی نیست، به همین دلیل همپیمانی با شیطان سرزنش نمیشود و حمایت از قتل و تروریسم و افراطیگری به عنوان ابزارهای پیشبرد سیاست، مورد استفاده قرار میگیرد. نویسنده روزنامه سپاه پاسداران تاکید کرده: اقتصاد واسطه‌ای یا اجاره‌ای، منطق رابطه اقتصادی ترکیه با ایران است و به خوبی از آن بهره میگیرد. امروز هم میانجیگری و واسطه‌گری سیاسی، این ضرورت را پیش روی مقامات ترکیه قرار داده است. در حالی که اردوغان بدون هرگونه تردیدی به حمایت از تروریسم و داعش و النصره در منطقه دامن میزند و بر آن اصرار دارد، به نتیجه رسیدن توافق هسته‌ای با غرب، جایگاه اقتصادی ترکیه در ایران کاهش یافته تلقی میکند و از هم‌اکنون بر رشد مناسبات اقتصادی با ایران اصرار دارد،. مازیار آقازاده هم در سرمقاله فرهیختگان با اشاره به انتقاد بی سابقه رحب اردوغان از سیاست های منطقه ای ایران نوشته در میان همسایگان ایران ترکیه باثباتترین، پیشرفته‌ترین و پویاترین اقتصاد، اجتماع و نظام سیاسی را دارد و ایران کمترین میزان احساس تهدید و مشکل را از ناحیه مرزهای مجاور با ترکیه دارد. برای ترکیه نیز چنین است و ایران یکی از امن‌ترین و باثباتترین همسایه‌های ترکیه است و از همین‌رو و به دلیل این توازن و مشابهت نسبی دو جامعه ایران و ترکیه است که بیش از هشت دهه سفر اتباع دو کشور بدون اخذ روادید و تنها با ارائه گذرنامه صورت میگیرد. به نظر نویسنده: اهمیت دیگر سفر اردوغان به تهران از زاویه همان انتقادهایی است که او پیش از سفر به تهران نسبت به سیاست‌های منطقه‌ای ایران انجام داد. از این منظر روابط دوجانبه ایران و ترکیه در برخی موضوعات دارای چالش‌هایی است و این دو کشور در موضوعاتی چون بحران سوریه و در فقره اخیر در بحران یمن در دو جبهه مقابل موضع گرفته‌اند. فرهیختگان نظر داده: این اختلاف‌نظر اما تاکنون تاثیرات سوء چندانی روی روابط اقتصادی و اجتماعی دو دولت و ملت نگذاشته است و در حوزه سیاسی نیز دولت‌های ایران و ترکیه با وقوف به اهمیت جایگاه دو همسایه برای یکدیگر، تلاش کرده‌اند موضوعات مورداختلاف را در همان سطحی که هست، نگه دارند و بر دامنه اختلافات نیفزایند. فاطما گل و سلطان سلیمان شهرام شهیدی از واکنش فرضی چند تن درباره بهبود روابط ایران و ترکیه نوشته. از جمله یک شهروند: ما الان چند سال است نوروز میرویم آنتالیا میترکانیم. مفت مفت. پول یک شب اقامت در کیش را میدهیم میرویم هتل‌های آنجا چهار شب چنان در خورد و خوراک اسراف میکنیم که به اقتصادشان ضربه اساسی وارد شود. بالاغیرتا تحویلش بگیرید. روابط‌تان را با هر کی قطع می کنید با او قطع نکنید. چند سال دیگر ما برویم آنتالیا اقتصاد آنجا را کاملا فلج میکنیم و ترکیه می خورد زمین. یک تماشاچی حرفه‌ای سریال‌های ترکی: اردوغان کی هست؟ تو ترکیه یک فاطما گل و یک سلطان سلیمان میشناسم والسلام. اردوغان نقش کدام‌شان را بازی کرده؟ نقشش را بگویی من از نقشی که بازی کرده میشناسمش! خیلی نقش بازی کرده؟ بازیاش خوبه یا تصنعیه؟ از این هنرپیشه‌هاست که کار یک مجموعه را خراب می کنه یا نه؟ یک دانشجوی منتقد: ما باید به بهترین طرز ممکن از ایشان پذیرایی کنیم. اتفاقا باید یک منو بدهیم خدمت‌شان بپرسیم دوست دارند تخم مرغ بخورند یا گوجه فرنگی و براساس آن کلی گوجه فرنگی یا تخم مرغ برای پذیرایی از ایشان آماده کنیم. یک دیپلمات: ایشان قلب رئوفی دارند و همیشه در هر مسابقه و بازیای طرف بازنده هستند و از بازنده بازی پشتیبانی میکنند. شما ببین در سوریه طرف داعش بود. در یمن طرف عربستان است. در عراق خودش نمیداند با کی است اصلا. اوضاع طوری است که اگر از ما تعریف کرد باید بترسیم و مطمئن باشیم در حال باختن مسابقه هستیم. از خیابان ها خبر بگیرید نعمت احمدی که در این روزها به بازدید مناطقی از تهران رفته و از فقر و وجود دست فروش ها متاثر شده در مقاله ای در شرق با اشاره به دیده های خود نوشته: موضوع اتمی و مذاکره با١+ ٥ که به تفاهم اولیه سوئیس منجر شده، یکی از راه‌حل‌های اقتصادی کشور و در صورت امضای موافقت‌نامه، بزرگ‌ترین دستاورد دولت یازدهم به‌شمار می‌رود که در تاریخ خواهد ماند؛ اما پرسش این است؛ با این تیم اقتصادی قدرتمندی که رئیس‌جمهور انتخاب کرده و ادعای اینکه تورم کاهش یافته است آیا نیم‌نگاهی به جیب مردم و محتویات آن میشود؟ نویسنده حقوقدان تاکید کرده: فاصله طبقاتی در دولت سابق به بالاترین درجه ممکن خود رسید و گردش ماشین‌های میلیاردی و فروش پنت‌هاوس‌های نجومی از باغچه و باغ در طبقات بالای برج‌ها، همه‌وهمه نشانه دره عمیق فاصله طبقاتی است. برخلاف نظر رئیس دولت سابق محمود احمدی‌نژاد که در کشور کسی گرسنه نیست، پرداخت ٤٥ هزار تومان یارانه دلیل نبود فقیر در کشور نیست. وقتی هزینه نان خالی سفره مردم ماهانه بیش از ٤٥ هزار تومان یارانه نقدی است، داشتن چنین ادعایی نشانه عدم درک شرایط اقتصادی کشور است. و خلاصه مقاله شرق این که: اگر موتور تیم اقتصادی دولت همانند موتور تیم سیاست خارجی فعال شود، با وضع موجود دست‌فروشان خیابانی و اجناس بنجلی که عرضه میکنند روبه‌رو نخواهیم شد. آب تهران و نیم قرن بحران نصرالله حدادی در مقاله ای در روزنامه ایران به مناسبت روز جهانی آب و هواشناسی به ماجرای آب تهران، کمبودش، و این که گفته شده اگر باران های اسفند ماه نبود تهران در بهار دچار جیره بندی می شد پرداخته و نوشته: این نوع جیره‌بندی، نه تنها دردی را دوا نمی‌کند، بلکه باعث اتلاف بیشتر آب‌های ذخیره شده میشود و تجربه تابستان سال ۱۳۸۰ این امر را به اثبات رسانده است و باید به دنبال راه حل‌های تازه بود. نویسنده با تاسف نوشته: طبیعی است وقتی آب رودخانه شاهرود - طالقان - که نمی‌دانیم چرا طالقان رود می‌نامندش - را با سدبندی- به سمت تهران روانه می‌سازیم، از بیش از هشتاد پارچه آبادی این منطقه زیبا و کوهستانی، سه چهار روستا، آن هم با جمعیت اندک باقی می‌مانند و این چنین است حدیث تمامی شهرهایی که حقابه‌شان را نادیده گرفته‌ایم و باعث کوچ اجباری جمعیت آن مناطق شده‌ایم. در ادامه مقاله ایران آمده؛ آن روزی که سد روی رودخانه کرج بستیم می‌دانستیم که این شهر غول‌آسا رشد پیدا میکند و به تبع آن، لار و لتیان و ماملو نیز در شرق و غرب تهران چنین سرنوشتی را برای جاجرود و شهریار رقم زدند و یادمان رفت که طالقان که در روزگاری نه چندان دور منبع اصلی فرآوری محصولات کشاورزی و دامی بود و ایضاً جاجرود و شهریار نیز چنین بودند و اگر بخواهیم برای تأمین آب مردم تهران همین رویه را ادامه دهیم، باید سراغ شهرهای دیگری برویم. و خلاصه این که: امسال، وارد شصتمین سال تأسیس «آب لوله‌کشی» در تهران است و این مهم در آبان‌ماه سال۱۳۳۴ رخ داد و قرار بود حداکثر مصرف آب، طی نیم‌قرن از روزانه پنجاه هزارمترمکعب، به ۷۵۰ هزار مترمکعب برسد و تأمین کننده آن هم، آب رودخانه کرج باشد و حالا به میانگین مصرف بیش از دو میلیون و ۷۵۰ هزار مترمکعب رسیده. منتظر مردان نباشید فخرالسادات محتشمی پور در مقاله ای در آرمان با اشاره به تازه ترین گفته های خانم مولاوردی معاون رییس جمهور درباره وجود تبعیض جنسیتی در استخدام های دولت نوشته: در شرایطی که روز به روز بر تعداد فارغ التحصیلان زن در کشور افزوده میشود و ما شاهد نقش آفرینی بیش از پیش زنان در مقایسه با مردان در عرصه‌های علمی مختلف هستیم این نوع تبعیض‌ها باعث رکود میشود. این نوع سلیقه‌ای و نگرشی عمل کردن بر خلاف قانون است. وقتی در مناصب پایین‌تر اجازه حضور و نقش آفرینی به زنان داده نمیشود نباید انتظار داشت آنها در رده‌های بالاتر حاضر شوند. از سوی دیگر، این اقدام به دلیل اینکه راه‌های رشد و تعالی نیمی از جمعیت کشور را مسدود میکند غیر اخلاقی است. بیکاری و رکود در جامعه باعث سرخوردگی و دلمردگی میشود و کشور از رشد و پیشرفت باز میماند و در نتیجه از قافله توسعه عقب میماند. در کشوری که نیمی از جمعیت آن با وجود داشتن سواد و تخصص‌های لازم یا بیکارند یا در شرایط مناسب و در شان خود کار یا فعالیت نمیکنند نمیتوان انتظار داشت تنها با مشارکت مردان همه موانع مرتفع شود. در ادامه مقاله آرمان آمده از سه درصد میزان مشارکت سیاسی زنان در کشور تا ۱۰۰درصد ۹۷ درصد باقی مانده است و آقایان لازم نیست نگران باشند که زنان از آنها جلو بزنند زیرا ما هنوز حتی تا رسیدن به سهم برابر با مردان هم فاصله داریم. زنان ثابت کرده‌اند هم میتوانند در اجتماع حاضر شده و نقش آفرینی مثبت و موثر کنند و هم در خانه و خانواده خود نقش خود را به درستی ایفا کنند و اینها منافاتی با یکدیگر ندارند. زنان کشور هم خودشان باید تلاش کنند این سهم برابر ایجاد شود و منتظر مردان نباشند تا این امکان رابرایشان ایجاد کنند.
via RSS
via RSS
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر